วันอาทิตย์ที่ 11 มกราคม พ.ศ. 2552

บทกวีของฉัน


เคยเห็นบทกวีของฉันไหม
นั่นไง...ในประกายน้ำตานั่น
กำลังพรั่งพรูออกมาจากตาฉัน
บทกวีนับพันซึ่งกลั่นกลาย

ฉันอยู่นี่กวีที่รัก
ห้วงเวลาอกหัก...ไร้จุดหมาย
อยู่ในความมืดมนทุรนทุราย
ในอาการปางตายมีกวี

บทกวีของฉัน
ลอยคว้างกลางตะวันฉัพพรรณรังสี
จนอับแสงค่ำคราวดาวทวี
หรือนานปีจนลบเลือนเดือนดาวดู

แม้ในฝันอันเปลี่ยวเหงา
ยังมีเงาบทกวีแทนที่อยู่
แม้ท่ามกลางผู้คนทุกข์ทนสู้
บทกวีก็ยังอยู่ในหัวใจ

16 ก.ย 49

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น