ภาษากวี เป็นสุนทรียศาสตร์
ที่สะท้อนออกด้านความงามทางอารมณ์ ความรู้สึก
เนื้อหาไม่ว่าจะเกรี้ยวกราดหรืออ่อนหวาน
ล้วนมีท่วงทำนองเสนาะฝังไว้ด้านในคล้ายกัน
ความลุ่มลึกโดดเด่นของบทกวีที่ดี
ไม่ได้อยู่ที่ความคิดและการเป็นนักประดิษฐ์คำด้านใดด้านหนึ่ง
หากต้องมีทั้งสองสิ่งควบคู่กันไปอย่างไม่ขาดสาย
การเรียบเรียงอารมณ์ให้เกิดความสวยงามคมชัด
เป็นกฏเกณฑ์อิสระ
แต่เราก็ไม่ปล่อยให้ความอิสระ
พาหลงทิศจากสู่จุดหมายปลายทาง
ที่เราจะเดินไปข้างหน้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น