ณ ท้องทุ่งรุ้งโพยมแดดห่มฟ้า
มวลต้นกล้าร่าระริกกระซิกฝัน
จากใบเขียวเปลี่ยนสีที่เขียวพลัน
เหลืองทั่วกันกระจ่างเห็นเป็นระนาว
ถึงเวลามานาบปราบข้าวล้ม
มาช่วยก้มร่วมสุมทุมเถิดหนุ่มสาว
มาเร็วเข้าช่วยก้มเก็บเกี่ยวข้าว
เป็นเรื่องราวสมัครสมานสามัคคี
เกี่ยวกันไปพาลเบื่อเมื่อแดดร้อน
หนุ่มฉอ้อนอ้อนสาวอย่าด่วนหนี
มาเถิดมาแม่มาอย่าจรลี
มาหาพี่ร้องเพลงกลางทุ่งนา
“(ชาย) พี่ขอฟังสำเนียงเสียงน้อง
แม่เอ๋ยจงร้องร่ำว่า (รับ) เฮ้ เฮ เฮ
พี่เข้ามาปลอบทรามสงวน
ทั้งกาลก็จวนเวลา
ขอเชิญแม่เยื้อนเอื้อนโอษฐ์
เถิดแม่ผางมะโหดสุมนา
แม่งามประกอบจงตอบวาปี
เถิดแม่ดอกจำปาทองเอย (ลูกคู่รับ)
(หญิง) แต่พอพี่เอ๋ยทรามเชยก็ร้อง
ตอบสนองสนทนา (รับ) เฮ้ เฮ เฮ
ฉันเสียแค่นของพี่ไม่ได้
ซังกะตายจำจะว่า
ไหนไหนก็ได้เข้ามาปลอบ
แล้วจำจะตอบวาจา
มิให้พี่ชายขายหน้า
ที่เพื่อนเขามาดอกเอย (ลูกคู่รับ)”
อนิจจาเวลานี้พี่แสนเศร้า
เพลงเกี่ยวข้าวเลือนหายนะไทยเอ๋ย
ทุ่งนาร้างอย่างนี้ยังมิเคย
ไม่มีเลยใครจะแลแห่แหนกาย
ณ ทุ่งนาเคยมีข้าวกลับเปล่าเปลี่ยว
เดี๋ยวนี้เหลียวเห็นเพียงตึกนึกใจหาย
คนชราน้ำตาหยดรดรินกาย
คงวางวายหายลับกับท้องนา
17 ก.พ 43
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น