ความฝันข้างกองขยะ

พิศเพ่งเพ็ญแพรดวงแขไข
ม่านใยนภากาฬดังลานฝัน
ดาวจับประดับฟ้าสารพัน
รวมกันอวดแข่งกลางแสงนวล

ประกายดาววาววามยามล่วงหล่น
แสงหม่นวูบหนึ่งคำนึงหวน
สะท้อนชีวิตจิตรัญจวน
ดั่งตรวนตราตรึงขึงร่างตรม

รัดรึงร่างเร้นเส้นระริก
เจ็บพลิกแผดร้องก้องขรม
ฝืนใจจิตมืดพะอืดพะอม
เจ็บระบมขมขื่นฝืนใจ

อิจฉาดาวอยู่เป็นคู่คู่
เราอยู่ครวญคร่ำน้ำตาไหล
ลมพร่ำห่มกอดทอดอาลัย
ด้วยหัวใจเรียกร้องก้องอุรา

พ่อจ๋าแม่จ๋าข้าอยู่นี่
ท่านหนีข้าไปไม่ห่วงหา
ต่อสู้ลำพังพลั้งกายา
ชะตาขีดเส้นความเป็นคน

ขุดคุ้ยเขี่ยค้นที่คนทิ้ง
ผีสิงสาบฝันนั้นสับสน
คลุกเคล้าเกลือกกลั้วมืดมัวมน
ทุกข์ทนกลางคลื่นฝืนฝีพาย

ทุกคืนครืนคร่ำย่ำเสียงท้อง
เสียงร้องดั่งเสียงสำเนียงพ่าย
อาภัพอับโชคโศกวางวาย
เหมือนกลายเป็นขยะชะตากรรม

17 ม.ค 43